مسکن موقت بخش حیاتی اما بحث برانگیزی در مناطق زلزله‌زده است. خانواده های متاثر از بلایای طبیعی­ غالباً نیاز به مکانی امن برای راه‌اندازی مجدد فعالیت­های روزانه خود دارند. اگر بعد از زلزله، مساکن موقت ارائه نشود آسیب‌دیدگان با مسایل فردی و اجتماعی زیادی مواجه می‌گردند. هدف از این تحقیق ارزیابی وضعیت مسکن موقت بعد از زلزله از نگاه زنان روستای زلزله‌زده چوبانلار سردارلو - هریس می‌باشد. این بررسی از آن جهت حائز اهمیت است که زنان روستایی با وجود مسئولیت حفظ و نگهداری خانه و کاشانه خویش، با محدودیت‌های زیادی چون فقدان درآمد، فقر، محرومیت و توان جسمی کم مواجه هستند.

این مطالعه به روش تحقیق کیفی با رویکرد «پدیدارشناسی تاویلی» انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که اغلب زنان مصاحبه‌شونده در اسکان‌موقت با مشکلاتی چون امنیت جانی، امکانات بهداشتی، نبود فضاهای مکمل و امکانات آبرسانی در مقیاس خارج از چادرها و همچنین نبود محرمیت، تهویه، فزونی افراد­ در چادرها، آشپزی و مشکلات ناشی از آن و گرمایش در مقیاس داخل چادرها مواجه بودند. بنابراین با تدابیری چون دیوار چینی و حصارکشی گرداگرد محوطه­ چادرها و قراردادن حمام‌ها در مکان‌هایی خارج از دید عموم، جدا کردن حمام‌های زنانه و مردانه از یکدیگر، احداث مسجد به‌صورت موقت تا زمان ساخت نهایی آن، آرایش فضایی چادرها مبتنی بر عوامل خویشاوندی، تقسیم‌بندی داخل چادر به فضای زندگی و قسمت انباری، تعبیه هواکش در بدنه کانکس‌ها و ایجاد پنجره بر بدنه چادرها می‌توان از شدت مشکلات کاست.